Verhuizen naar Drenthe: 7x anders dan verwacht

Vorig jaar kregen we op 29 april de sleutel. Ineens was het huis, de garage, de enorme oprit en joekel van een tuin van ons. Het leven in Drenthe kon beginnen.

De aanleiding? Mijn vriend wilde graag ook voor zichzelf gaan beginnen en had daar ruimte voor nodig. Camper interieurs bouwen gaat namelijk niet voor op straat, waar zelden plek is om je auto te parkeren. En dus besloten we om Zaandam te verlaten en onze droom te gaan volgen aan de andere kant van het land. Meer ruimte voor minder geld.

Mij maakte het niet zoveel uit. Ik had een laptop en werkplek nodig, en internet. En dan deed ik gewoon mijn ding en mijn vriend zijn ding en klaar is Kees.

Oh boy was I wrong!

Als je mij een jaar geleden had verteld wat de echte impact was geweest had ik je niet geloofd. Maar hadden we evengoed de stap genomen. Want de positieve veranderingen wegen het hardst! Ik zal een opsomming maken van de 7 veranderingen die ik niet had verwacht.

01 Rust en ruimte, leuk

Een mega grote tuin met bomen, ieder een eigen fijne werkplek, een ruim genoeg huis en een dorp waar niet zo heel veel gebeurd. Ik geniet nog steeds iedere dag van ons plekje wanneer ik 's ochtends koffie drink in de tuin en naar de vogeltjes kijk. Wanneer we aan het eind van de middag even achterin de tuin aan de picknicktafel samen een biertje drinken. De auto pakken en na 10 minuten rijden midden in de bossen zitten. Die rust en ruimte maakt mij echt heel erg gelukkig. Ik ga er goed op!

02 Ik ga gewoon verder met waar ik mee bezig ben

Nou, niet dus. Ten eerste loopt mijn bedrijf niet zo goed als ik had verwacht. Dat is kut. Daar ben ik heel eerlijk over. Maar ik ben ook niet meer dezelfde persoon als ik een jaar geleden was. Ik heb andere behoeftes, mezelf op diverse vlakken ontwikkeld en heb intussen een ander aanbod. Ik doe veel meer met mijn creativiteit nu en heb een opleiding creatieve therapie gevolgd. Ik denk dat er sowieso veranderingen waren geweest als we niet waren verhuisd, maar zoals deze niet.

03 Jij jouw ding, ik het mijne

Ook niet waar. In het begin wilde ik me niet bemoeien met mijn vriend zijn bedrijf. Jij jouw ding, ik het mijne, dacht ik. Het is niet mijn droom om campers te bouwen. En alles daar omheen, het zal allemaal wel. Maar gezien mijn vriend eerst een camper voor ons ging bouwen, bemoeide ik me uiteraard wel met hoe die eruit zou moeten zien. En hielp ik af en toe eens mee. Met de boekhouding en met iets schilderen. Intussen help ik veel vaker mee en merken we allebei dat het fijn is om samen te werken. En ik haal veel voldoening uit dingen maken. En dus hebben we besloten dat ik ook bij het nieuwe project mee help. Mijn schouderblessure vindt daar nog wat van. Minpuntje. Maar komt ook wel goed!

04 Vrienden en familie zien, gewoon goed plannen

Ja, zeker goed plannen. En het is lastig. Want je bent steeds zeker een hele dag kwijt en om het echt de moeite te laten zijn is het inclusief overnachting. Spontaan bestaat niet meer. En dus voelt het soms alsof je "eruit ligt" want wij zijn toch immers zo ver weg gaan wonen. Een handje vol vrienden doen moeite, en wat anderen niet. We moeten zelf vaak het initiatief nemen en de agenda's erbij houden. En dan blijkt dat mensen druk zijn. Wij niet echt. Dat is soms balen en voelt wat eenzaam, gezien we hier echt niemand kennen. Maar ook dat hoort bij het maken van keuzes voor jezelf.

05 Er valt echt wel wat te skaten

En toch doen we het niet. Het skatepark in Emmen valt tegen. En verder is er niet veel in de buurt. Je zit al gauw een uur in de auto om ergens soort van lekker te kunnen rollen (we zijn verwend) en die tijd gunnen we onszelf niet altijd. Ook mis ik de dynamiek van skaten met anderen. Mijn vriend zit op een heel ander niveau dan ik en dat betekent dat we ook in een skatepark ons eigen plan trekken. Beetje saai. En dus skaten we echt nog maar heel weinig.

Ik heb nog een paar keer met Groningen roller derby meegedaan, maar dat is ook echt te ver rijden en een erg duur geintje qua benzine dan. Plus het gaf me niet de voldoening die ik zocht. En nee, die miniramp staat ook nog steeds niet in de tuin, want dat kost een godsvermogen aan hout en tijd.

06 Een werkritme is niet nodig

Een groot deel van het verhuizen waar ik naar uit keek, is dat ik niet meer het gevoel zou hebben om in mijn vriend zijn werkritme te zitten. We kunnen werken wanneer we willen. Opstaan wanneer we willen. Niks doen wanneer we willen. Weg wanneer we willen. En die ultieme vrijheid is echt geweldig. Toch houden we een soort van ritme aan van opstaan, koffie drinken en aan het werk. Na 25 jaar loondienst zit dat er bij ons zo ingebakken. En dat is niet erg. Het niet moeten geeft al een fijn gevoel.

07 Met de camper weg wanneer we willen

We zijn echt meer gewoontedieren dan we denken. En wanneer er werk is, zoals nu een deadline voor onze eigen camper, denk je niet zo snel, ja laten we weg gaan! Ook financieel hebben we op dit moment daar niet zoveel ruimte voor. Plus nu ook geen camper die al af is. Maar dat duurt niet lang meer. We hebben een vakantie gepland voor juni naar Noorwegen en daarna is de camper te huur voor anderen. Dat vrije camper gevoel komt nog wel, maar op dit moment nog even niet.

Conclusie? We hebben de juiste keuze gemaakt, want iedere dag zijn we blij dat we vrijheid voelen. Soms is het effe kut, zeker de winter was balen, maar onder de streep is het echt helemaal de shit!